In Psalm 39:2 wordt ons een belangrijke waarschuwing gegeven:

Ik zal mijn wegen bewaren, zei ik, zodat ik niet zondig met mijn tong; ik zal mijn mond met een muilkorf bewaren, zolang de goddeloze tegenover mij staat.

Het Hebreeuwse woord dat in dit gedeelte vertaald is met ‘wegen’ betekent letterlijk een gebaand pad. Het schetst het beeld van een pad dat zo vaak bewandeld is dat er groeven zijn ontstaan.

De psalmist vestigt onze aandacht op iets wat steeds weer herhaald wordt, een reactie die zo vaak herhaald is dat het diep geworteld is in ons gedrag; het is een gewoonte geworden.

Je hebt vast weleens van ‘vastgeroeste gewoonten’ gehoord. Sommige gewoonten zijn zo ingeworteld dat ze niet veranderen zonder een krachtige motivatie of een soort ontmoeting met God.

Ik denk dat vrijwel elke gewoonte die we hebben is begonnen met een gedachte. Zaai een gedachte; oogst een daad. Zaai een daad; oogst een gewoonte. Zaai een gewoonte; oogst een karakter. Zaai een karakter; oogst een bestemming. Het begint allemaal met een gedachte waar wat aan gedaan had moeten worden, maar wat nooit is gebeurd.

Neem de tijd om over je gedachten na te denken. Geef jij ruimte aan gedachten die zullen leiden tot verkeerde gewoonten? Als dat zo is, geef die gedachten dan aan God. Vraag Hem jou te helpen gedachten te denken die zullen leiden tot heilige gewoonten.

Bekijk hier de bijpassende uitzending: Hoe word je een persoon naar Gods hart? 1/2