Een artikel van Bayless Conley

Ieder van ons maakt af en toe situaties mee waarin we tegen de grenzen van ons kunnen en onze mogelijkheden aanlopen. Misschien heb je dat juist nu in deze maanden van de coronacrisis meegemaakt. Het kan makkelijk gebeuren dat je in zo’n situatie het fundament van je geloof vergeet en alleen op jezelf vertrouwt.

Lees de woorden van de apostel Paulus in 2 Korinthe 1:8-9 (NBV) eens: U moet weten, broeders enzusters, dat de tegenspoed die we in Asia hebben moeten doorstaan, uitzonderlijk groot was. We hadden het zwaar te verduren, zo zwaar dat het onze krachten te boven ging. We vreesden ernstig voor ons leven, we waren er zelfs zeker van dat het doodvonnis al over ons was uitgesproken. Maar juist dat liet ons beseffen dat we niet op onszelf moeten vertrouwen, maar alleen op de God die de doden opwekt.

Misschien bevind je je nu in moeilijkheden die zo groot zijn, dat je net als Paulus naar God moet gaan en zeggen: “Ik kan dat niet, dat is te veel, dat gaat mijn krachten te boven. Ik vertrouw niet op mijzelf, maar alleen op U.”

Iets dergelijks heb ik eens meegemaakt toen mijn zoon Spencer in de kleutergroep zat. Ik meldde me vrijwillig als begeleider bij een excursie waarbij de kinderen een houtwerkplaats bezochten. Overal stonden veel vaten met houten delen. Er waren kleine houten bakjes en houten raderen en alle mogelijke voorwerpen van hout in alle denkbare vormen en maten.

Het was mijn opdracht als begeleider de kleine jongens en meisjes te instrueren en te helpen iets creatiefs te maken uit het hout. Ik zei tegen de kinderen: “Ik ben hier om te helpen.” En enkelen van hen namen mijn hulp aan. Maar een paar van de kinderen sputterden tegen. Ze zeiden: “Nee, ik kan dat zelf.” Ik zei: “Oké, aan de slag dan maar.” Enkele kinderen lieten zich door mij helpen. We maakten samen een kleine lamp, een tafel en een kleine auto.

De kinderen die gedacht hadden dat ze het wel alleen afkonden, stonden dertig minuten later nog steeds met twee stukjes hout in hun hand, niet wetend wat te doen. Toen kwamen ze naar mij en vroegen: “Mr Conley, ik weet niet hoe het moet. Kunt u mij alstublieft helpen?” Mijn antwoord was: “Natuurlijk. Ik heb er alleen maar op gewacht tot je het zou vragen.”

Misschien sta ook jij nu daar wanhopig met de onderdelen van je moeilijkheden. Dan vraag ik je dringend naar je Vader in de Hemel te gaan en te zeggen: “Vader, ik weet niet meer hoe het moet. Ik weet niet hoe ik het moet oplossen. Ik weet niet hoe het moet gaan. Maar ik vertrouw op U.”

Je kent vast Spreuken 3:5-6: Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Híj je paden rechtmaken! Dit vers wil ons niet zeggen dat we onze verantwoording moeten afschuiven of niet meer zelf moeten handelen. Veel meer wil het ons zeggen dat wij in iedere situatie God om Zijn wijsheid, kracht en leiding moeten vragen – en dat wij Hem moeten vertrouwen. Ik moedig je daarom aan een diep, kinderlijk vertrouwen op God te ontwikkelen. En ik dank je zoals altijd voor je royale ondersteuning

In Hem verbonden,
Bayless Conley

Uit: maandbrief Bayless Conley, augustus 2020

• laat een reactie achter | een commentaar

  Geef een reactie Reactie annuleren

  Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  Naam *

  E-mail *

  Ja, ik wil graag informatie en impulsen van Bayless Conley per email ontvangen. Ik ben het ermee eens dat Antwoorden met Bayless Conley mijn gegevens voor dit doel gebruikt.

  1. wat een inspirerende woorden wat een krachtige taal in deze vreemde tijden waarin we thans zijn beland. dank je wel dat ik word gewezen op de Heer. het geeft mij rust.

     Beantwoorden