In de overdenking van vandaag wil ik nog een keer kijken naar Hebreeën 11:13-16, het Bijbelgedeelte waar we gisteren naar hebben gekeken.

Deze allen zijn in het geloof gestorven. Zij hebben de vervulling van de beloften niet verkregen, maar hebben die vanuit de verte gezien en geloofd en begroet, en zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners op de aarde waren. Want wie zulke dingen zeggen, laten duidelijk blijken dat zij een vaderland zoeken. En als zij aan het vaderland gedacht hadden vanwaaruit zij weggegaan waren, zouden zij gelegenheid gehad hebben om terug te keren. Maar nu verlangen zij naar een beter, dat is naar een hemels vaderland. Daarom schaamt God Zich niet voor hen om hun God genoemd te worden. Want Hij had voor hen een stad gereedgemaakt.

Gisteren hebben we het gehad over hoe gemakkelijk het is om terug te denken aan die ‘goeie ouwe tijd.’ Maar met een selectief geheugen herinneren wij ons niet echt de pijn en de worsteling.

Vandaag wil ik dat je kijkt naar een belangrijk perspectief dat de geloofshelden van Hebreeën 11 ons gegeven hebben. Wat deden zij? Ze keken naar de toekomst. Deze mannen en vrouwen van God leefden als vreemdelingen en pelgrims op deze aarde omdat ze zochten naar een beter vaderland, een betere plek, die God voor hen zou bereiden.

Er is een betere plek dan de wereld waarin wij nu leven. Er is een stad die het nieuwe Jeruzalem genoemd wordt. Er is een plek die het zon- of maanlicht niet nodig heeft omdat de Lamp – Jezus Christus – die plek verlicht.

In die stad worden alle tranen gedroogd. Er is geen zonde meer, geen ziekte, geen pijn, geen lijden.

Net als de helden uit het Oude Testament, richt ik mijn ogen op die hemelse stad. Het is beter dan alles wat wij hier hebben! Ik bid dat dit vandaag, en iedere dag, jouw perspectief zal zijn.

Bekijk hier de bijpassende uitzending: De eeuwigheid is je thuis – Harrison Conley