1 Korinthe 8:2 is een kort vers, maar het is een vers dat echt betekenis heeft gekregen in mijn leven.

En als iemand denkt iets te weten, dan heeft hij nog niets leren kennen zoals men het behoort te kennen.

Naar aanleiding van dit vers heb ik het volgende ontdekt: hoe groter mijn besef van God wordt, hoe meer ik besef hoe weinig ik van God weet.

Het is bijna alsof God wordt weergegeven als een enorme berg die in een dikke laag mist gehuld is. Terwijl de mist wegtrekt, kan ik zien hoe enorm de berg is en hoe weinig ik ervan gezien heb, hoe weinig ik heb ontdekt, hoe weinig ik heb ervaren. Ik ben vol ontzag als ik naar de enorme berg kijk.

Ik heb weleens gedacht: ‘Ik ben geestelijk heel volwassen. Ik heb zoveel geleerd. Kijk eens naar de edelstenen die ik heb opgegraven! Ik heb dit ervaren, ik heb daar geklommen en ik heb vanaf grote hoogten om me heen gekeken.’ Toen begon de mist op te trekken. Ik besefte dat ik nog niet verder was gekomen dan de voet van de berg.

God verwondert mij.

Denk eens na over God. Hij sprak slechts en schiep het universum. Nog niet zo lang geleden las ik een artikel waarin stond dat wetenschappers tegenwoordig denken dat er misschien niet één universum is, maar zelfs een multiversum, of meerdere universa.

Of er nu één is die miljoenen lichtjaren groot is, of er zijn meerdere universa die samen nóg groter zijn, God heeft het allemaal gemaakt om er iets mee te zeggen.

En dat is wat ik bedoel. Hoe meer ik leer over God, hoe meer ik verwonderd ben over hoe weinig ik echt over Hem weet. Ik hoop dat jij ook verwonderd zult zijn. Laat die verwondering jou ertoe aanzetten onze geweldige God te aanbidden!

Bekijk hier de bijpassende uitzending: Het streven naar kennis van God en gastvrijheid 1/2