Om uit de put te kunnen komen, moet je er zeker van zijn dat je geen kuil gegraven hebt voor anderen. In Psalm 7:15-17 staat:

Zie, hij heeft weeën van onrecht en is zwanger van kwaad, hij zal leugen baren. Hij heeft een kuil gedolven en die uitgegraven, maar hij is gevallen in het graf dat hij zelf gemaakt heeft.

En in Psalm 9:16,17 (NBV)

De volken verdwijnen in de kuil die zij groeven, hun voet raakt verstrikt in het net dat zij heimelijk spanden.

En als laatste Psalm 57:7

Zij hebben een net gereedgemaakt voor mijn voeten, mijn ziel werd neergebogen; zij hebben een kuil voor mij gegraven, maar zij zijn er zelf middenin gevallen.

Als mensen een kuil graven voor een ander, vallen zij er zelf in. Spreuken 26:27 (NBV) is heel direct:

Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in, wie een steen op iemand afrolt, komt er zelf onder.

Aardig duidelijk, of niet? Als je God vraagt jou uit de put, uit de kuil, te halen, moet je eerst bedenken of het geen kuil is die je zelf gegraven hebt. Toon berouw als je iets gedaan hebt waarmee je iemand anders in de problemen bracht, zelfs als je denkt dat het gerechtvaardigd is omdat diegene jou pijn heeft gedaan. Zonder berouw zal God niet ingrijpen.

God zal je niet uit de put trekken als je een schep in je handen hebt.

Bekijk hier de bijpassende uitzending: Vergeef – en ervaar genezing